Historia

Geneza franciszkańskiej pustelni na Świętej Górze Polanowskiej sięga czasu odrodzenia się tradycji lokalnych pielgrzymek, a więc lat 70-tych XX w. Obserwując to zjawisko, biskup koszalińsko-kołobrzeski Ignacy Jeż, w 1991 r. wyraził życzenie, by franciszkanie zajęli się przywróceniem na Górze kultu maryjnego. Inicjatywa spotkała się z aprobatą władz zakonnych.

W 1998 r. z inicjatywy o. Janusza Jędryszka, franciszkanina, został wszczęty proces formalno-prawny, mający na celu uzyskanie pozwoleń, aby na Świętej Górze Polanowskiej wybudować kaplicę oraz pustelnię. W rezultacie w 1999 r. władze samorządowe Polanowa wyraziły formalną zgodę na zagospodarowanie terenu Góry Polanowskiej oraz planowaną budowę. W tym samym roku papież Jan Paweł II dokonał w Pelplinie poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę polanowskiej pustelni.

W roku 2000 biskup koszalińsko-kołobrzeski Marian Gołębiewski wyraził zgodę na budowę kaplicy oraz pustelni franciszkańskiej. Dwa lata później wmurowany został kamień węgielny, a w jeszcze kolejnym roku rozpoczęły się prace budowlane.

W 2006 r. prace nad budową franciszkańskiej pustelni na Świętej Górze Polanowskiej zostały ukończone. Od tego czasu miejsce to służy zakonnikom, którzy pragną przez pewien czas oddać się wyciszeniu i modlitwie.